วันจันทร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2554

ภาษาไทยอลเวง

        ภาษาไทยเรานั้นมีลักษณะเด่นอีกอย่างหนึ่งก็คือ  การเล่นคำ  ที่มีวิธีการสลับคำ โดยใช้ สระ และ ตัวสะกด ของ พยางค์หน้า และ พยางค์สุดท้าย มาสลับกัน ทำให้เกิดคำใหม่ที่อาจไม่มีความหมาย แต่การออกเสียงจะคล้องจองกับรูปเดิม ทำให้สื่อความหมายกันได้ คำผวนนั้นนิยมใช้กับคำสองหรือสามพยางค์เป็นส่วนใหญ่ เพราะสามารถสลับตำแหน่งได้ง่าย คำพยางค์เดียวนั้นไม่สามารถผวนได้ ส่วนคำหลายพยางค์ อาจต้องแยกเป็นส่วนๆ ไม่สามารถสลับตำแหน่งอย่างคำน้อยพยางค์ วิธีการนี้เรียกว่า  การสร้างคำผวน เรียกว่า "ผวน" หรือ "การผวนคำ"  นั่นเองค่ะ

หลักทั่วไปของการผวนคำ

  1. คำผวนเป็นการเล่นทางภาษาอย่างหนึ่งในภาษาไทย ที่ใช้วิธีการผวนคำ หรือสลับตำแหน่งของเสียงสระ พยัญชนะ และวรรณยุกต์ ในคำสองพยางค์ขึ้นไป
  2. การสลับตำแหน่งที่สมบูรณ์จะเกิดขึ้นกับคำสองพยางค์ เช่น ดำเนิน - เดินนำ ในที่นี้ พยัญชนะต้นของทั้งสองพยางค์ยังคงตำแหน่งเดิม แต่สลับเสียงสระ (พร้อมเสียงรรณยุกต์และตัวสะกด) คือ สลับ ระหว่าง สระ "อำ" กับสระ "เอิน"
  3. ในคำ 3 พยางค์ การผวนจะยุ่งยาก จึงอาจเลือกที่จะผวนเฉพาะบางคู่ของพยางค์ เช่น สวัสดี (สะ-หวัด-ดี) มักเลือกผวนเฉพาะ พยางค์ที่สองและสาม คือ หวัด (สระ "อะ" เสียงเอก+ตัวสะกด "กด") -ดี (สระ "อี" เสียงสามัญ ตัวสะกดไม่มี) -> วี (สระ "อี" เสียงสามัญ ตัวสะกดไม่มี) - ดัด (สระ "อะ" เสียงเอก + ตัวสะกด "กด")
  4. คำ 4 พยางค์ขึ้นไป ไม่นิยมผวนคำ
คำผวนเป็นการเล่นเสียงเพื่อความสนุกสนาน บางคนนิยมใช้ผวนคำหยาบเรื่องเพศ เป็นการเลี่ยงที่จะเอ่ยถึงคำหยาบนั้นตรงๆ หรือผวนคำเป็นปริศนา ซึ่งนิยมกันมากในปริศนาคำกลอนที่เรียกว่า ผะหมี นอกจากนี้ ยังมีนักเขียนจำนวนไม่น้อย ใช้การผวนชื่อจริง เพื่อนำมาใช้เป็นนามปากกา

ตัวอย่างคำผวน

ทั่วไป

  • อรีด่อย = อร่อยดี (คำ 3 พยางค์, ผวนเฉพาะสองพยางค์หลัง)
  • สวีดัด = สวัสดี (คำ 3 พยางค์, ผวนเฉพาะสองพยางค์หลัง)
  • ก่างไย่ (ก้างใหญ่) = ไก่ย่าง
  • จอเข็บ = เจ็บคอ
  • ทรายบันหยุด = สุดบรรยาย

นามปากกาหรือชื่อคน

วรรณกรรมที่แต่งด้วยคำผวน

....................................................................................................................................................................
        แถมท้าย..คำผวน (แบบน่ารักๆ)

ไตหาหัวจาม - ตามหาหัวใจ        
เค็งถึงอิ๊ด - คิดถึงเอ็ง
คุขี้จน - คนขี้จุ๊    
หรองขึ้นสมัก - รักขึ้นสมอง
ยันเจอทุกหวาก - อยากเจอทุกวัน
ปุ๊บน่าจาง - ปากน่าจุ๊บ
เบอว่ารักแถบ - แบบว่ารักเธอ
คังถึงจิ๊ด - คิดถึงจัง
เมียไหวจะไคล่ - ไม่ไหวจะเครียร์
แสมจ่วย - สวยแจ่ม
ไหล่โดนจอ - หล่อโดนใจ
ฮักคนบอกหรา - หาคนบอกรัก
ซะนักรักเซี้ยว - เวี้ยวนักรักซะ
ไหคนรู้จา - หาคนรู้ใจ
ไรกันมัก - รักกันมั๊ย
คิกเป็นก๋อ - ขอเป็นกิ๊ก
ด๊ะกันนี - ดีกันนะ
พรันนี้เจอกุ้ง - พรุ่งนี้เจอกัน
แหยนควงขาก - อยากควงแขน
คี่สะโนว้าด - คาสโนวี่
ค่าสะโนว้าด - คาสโนวา
กำไว้ในความทรงเจ็บ - เก็บไว้ในความทรงจำ
นีหลับฝันดอน - นอนหลับฝานดี
ไปไม่ตรงกับจาก - ปากไม่ตรงกับใจ
ไสนี้ว่างเม้า - เสาร์นี้ว่างมั๊ย
ขึงทิด - คิดถึง
แขนเป็นฟอ - ขอเป็นแฟน
เจอนี้มีแต่ไท - ใจนี้มีแต่เธอ
ผักมั๊ยถ้าจะริด - ผิดมั๊ยที่จะรัก
ไขเบอได้ม้อ - ขอเบอร์ได้มั๊ย
เหี้-ย นะ หน่วง = ห่วงนะเนี่ย


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น